దివాళాకోరు తనం

'మీది దివాళాకోరు తనము. తెలుగు భాషను వృద్ధి చేయుట ఇట్లు కాదు,' అంటూ అర్ధరాత్రి తగులుకున్నారు, డెబ్భై పైబడిన ఒక పెద్దాయన, నేను రాసిన ఒక జోక్ క్రింద.

చెప్పద్దూ, ఒక్క క్షణం బుర్ర పనిచెయ్యలేదు. దివాళా తియ్యడం తెలుసు, రాకాసి కోరలు తెలుసు, కొబ్బరి కోరు తెలుసు, మరి ఈ 'దివాళాకోరు ' బిరుదు ఏమిటి? ఒక్క క్షణం ఆలోచిస్తే, తెలిసింది, ఆంగ్లంలో దీన్ని ఎస్కేపిసం అంటారు కదూ.... అనుకుని, ఆయన స్టైల్ లో, 

'అటులనా ఆర్యా, భాష అన్న ఆట, పాట, సాహిత్యం, సంగీతం, పద్యాలు, అన్నింటి కలబోతయని కదా అర్ధము. అదియే గాక, నవరసమ్ములలో హాస్య రసము కూడా కలదు కదా, మరి ఇందు తమకు కల అభ్యంతరం ఏమున్నది?' అని అడిగితిని.

వారు, 'అమ్మాయీ, నీవును సినిమాలు చేయుచున్న వ్యాపార పద్ధతులను అవలంబించుచుంటివి. భాషను వృద్ధి చేయుటకు ఇది మార్గము కాదు, ' అంటూ హుంకరించిరి.

అయిననూ, నేను వినయముగా, 'అయ్యా, నేను గత ఏడాదిన్నరగా ఈ బృందమును స్థాపించి, నడుపుచుంటిని. అన్ని విధముల సాహిత్యము అందజేసి చూచితిని. ఇప్పుడు సాహిత్యమును అందించుటకు పలువురు బాబాయిలు, తమ్ముళ్ళు, అన్నలు,సహకరించుచు చున్నారు కాన, అలసి సొలసి, ఏదో వినోదార్ధమై వచ్చు వారికి,కాసింత నవ్వులు పంచుచుంటిని. నాకున్న పరిధులలో, పరిమితులలో నేను చెయ్యగలిగినది ఇంతే, మీకు సాధ్యం అయితే, ఒక బృందమును పెట్టి, నిర్భంద సాహిత్యాన్ని విదింపుడు, ' అని చెప్పితిని.

వారు వినకుండా, నన్ను తిట్లతో దీవించసాగిరి. తెలుగు భాషా సంఘం అధ్యక్షునకు కూడా ఇట్టి పరీక్ష ఎదురై ఉండదు, ఇన్ని బిరుదులు వచ్చి ఉండవు. నేనేదో చంద్రునికి నూలుపోగులా ఇట్లు చేతనయినది చేయుచున్న వారు నాకు అక్షింతలు వేయుచుంటిరి. ఏ మంత్రమూ పని చేయకున్న పలాయన మంత్రమే, అనుకుని, వారిని బృందము నుంచీ తొలగించితిని.

నీతి : సలహాలు చెప్పుట తేలిక, ఆచరించి చూపుట కష్టము. చేరి మూర్ఖుల మనసు రంజింపగా రాదు.