కూర విలాపం

మిత్రులారా, ఎందుకో సరదాగా ఇలా రాయాలనిపించింది...ఎవరి భావాలు
దేబ్బతీయ్యడానికి కాదని, సవినయ మనవి.

'కూరల విలాపం..'
నేనొక చల్ల పెట్టి (ఫ్రిజ్) కడ నిల్చి, చివాలున సొరుగు లాగి, వంకాయలు తియ్యు
నంతలోన...
వంకాయలన్నియు జాలిగా నోళ్ళు విప్పి,' మా గొంతులు కోతువా...' అనుచు వాపోయి
బావురు మన్నవి..
నా మానసమందు తలుక్కుమన్నది కూర విలాప కావ్యమై...



తల్లి వడిలోన నిదురించు మా కాడలు తెంచి, గుత్తంగా గంపకేత్తి... విత్తముకై
అమ్ముకొందువా?
ఆయువు గల్గు నాల్గు దినములు అమ్మ వడిలోంచి, చల్ల పెట్టిలో నిదురించ, ఓర్వక..
ముక్కలు తరిగి తరిగి...నూనెలో వేయించి, గుండె తడి అంతా వండి వండి..
సుగంధ మసాలాలు కూర్చి...విందు ఆరగింతురా?
బండ బారేనటోయి నీ గుండెకాయి?
మా నిగ నిగల మేని సుకుమారమేల్ల చేగొని, నీ మేను తళుకు పెంచుకుందువా?
అన, తోడుగా టొమాటోలు టారెత్తిన్చాయి, గొంగోర గగ్గోలు పెట్టింది, దొండకాయిలు
దొర్లాయి,
బీరకాయిలు బావురుమన్నాయి, పోట్లక్కాయ పోట్లాడింది...మిరపకాయ మొరాయించింది..
బెండకాయలు బెమ్బెలేత్తిపోయాయి... సొరకాయ శపించింది..
అందమును హత్య చేయు పాతకి... మరు జన్మాన మాలో పురుగువై పుట్టేదవు గాక.. అని...
ఏమి తోచక... వంట చెయ్యక...వట్టి చేతులతో ఇట్టులోచ్చినాను...
ఈ పూట మీ ఇంట్లో నా భోజనం... అది సంగతి.