అచ్చ తెలుగులో విహారం

ఈగ చలన చిత్రమును చూడవలెనని మదీయ పుత్రికా రత్నములు బహు విధముల విన్నపములు
చేయుటచే, చలన చిత్రములన్నఅంతగా అభిరుచి లేని శ్రీవారు, వరుస మీద(online )
చీటీలు(టికెట్స్) కొనిరి. అది ప్రసాద్ వారి 'పెద్ద కన్ను' ప్రదర్శన శాల. అనిన
ప్రసాద్ అనబడే వారికి పెద్ద కన్నులు కలవని కాదు. వెండి తెర విశాలముగా ఉండునని
భావము.
అచట ఆడవారు మగవారితో సమంగా దుస్తులను ధరించెదరు. మగవారు పైటలు ధరించరు గాన
వీరునూ వాటిని బహిష్కరించిరి. శరీరాకృతి పొందికగా ఉన్న వారిని చూచుటకు
ముచ్చటగానే ఉండును. కండ బట్టిన, పొట్టలు వేలాడుచున్న ఆడవారిని అట్టి
దుస్తులందు చూచుటకు కొంత అసౌకర్యము కలదు. అయినను-- వారి శరీర భారమును వారు
మోయుచుంటిరి -- మరియు మరొక పావుకిలో బరువు పెరుగుటకు సాయపడే బలవర్ధకమయిన
ఆహారపదార్ధములను వారే మోయుచుంటిరి. మనకేల చింత-- అనుకుంటూ ఊరకుంటిని. ఈ
ప్రదర్శన శాల యందు యెంత ఖర్చు పెట్టి చీటీలు కొన్నను, ముందు వరుసకు
దగ్గరగా దొరుకును. అది ఏమో, అలవాటు లేని ఆధునిక 'నేల తరగతి' యందు చిత్రము
చూచుచున్న భావన కలిగించును.




అహో! ఏమి ఆ కధానాయకుని నటనా చాతుర్యము. మరికొంత తడవు వాని హావభావములను చూచుటకు
మనసయినది. అయినను, వానిని చంపి వేసినారు దర్శకులు. వారికి ఈగలన్న మిక్కిలి
అభిమానము. వారి ఇంటియందు, చెవియందు ఈగలు ఇల్లు కట్టుకొనుగాక! ఈగకు- మనిషికి
సహజీవనమును తెలిపినారు. ఈగ ఎన్నాళ్ళు బ్రతుకును? అది మళ్లీ చచ్చి-- మళ్లీ ఈగై
నాయకురాలి కొరకు వచ్చును. ఆత్మలన్నిటికీ ఇట్టి వెసులుబాటు ఉన్న ఎంతో
ఉత్క్రుష్టముగా ఉండును. ఈగను నాయిక ఏమి చేసుకోనును? జీవితాంతము ఈగకు కవచ
కుండలములు చేసి ఇచ్చును. ఈగను జతగానిగా భావించి, తిను భాన్డారములు పంచుచూ,
తోడుగా గొనిపోవును. బదులుగా ఈగ ఆమెను రక్షించును. ఈ విషయము తెలియక, మన నాయకులు
బలిష్టమయిన 'నల్ల పిల్లులను'( బ్లాకు కాట్స్) మేపు చుంటిరి. వారికి ఆయుధములు
ఇచ్చుచుంటిరి. వారికి ఎట్టులయినను ఈ విషయమును విశదపరచవలె!
ఇవ్విధమున చిత్రమును చూచి, బయటపడునంత దనుక రాత్రి పదిన్నర ఆయెను. మరి భోజన
విషయముగా వెతికి వేసారి, ప్రతి చోటా రద్దీ కి భయపడి, చివరికి 'తిండి వీధి'
(ఈట్ స్ట్రీట్ ) కు పోయితిమి. అచ్చట పెక్కు తిండిపోతులు కలరు. భారతావనిలో
నిశాచరులు అధికమాయిరి. తినేవారన్న వండేవారికి లోకువ. వారు మమ్ములను మిగుల
విసుక్కోనిరి. అయినను- ఆకలి రుచి ఎరుగనిది కనుక వాని హావభావములను మరచి, ఆహారము
తినుటకు ఉద్యుక్తులమయితిమి. 'చెరువు కట్ట'( ట్యాంక్ బ్యాండ్) పై అంత రాత్రి
వేళ కూర్చొని తినుట బహు వేడుకగా ఉన్నది. మదీయ భాగ్యము-- గాలిలో దుర్గంధము
వచ్చుటలేదు. అట్టులె ఒక అట్టు తిని, అన్నీ వైపులా పరికిన్చుచుంటిని. ఒక అమ్మ
బాలుని, జారుడు ఇనుప బల్ల వద్ద వదిలేసినది. వాడు జారి పడునేమో-- అన్న
భావనతో, వానిని ఎత్తుకోనినాను --- వాని తల్లి ధన్యవాదములు చెప్పినది. మరియొక
తల్లి బాలికను తిరుగాడు బొమ్మపై కూర్చోన బెట్టి, ఎచటికో పోయినది. అది
గావుకేకలు పెడుతూ మొత్తుకోనసాగినది--దానిని బుజ్జగించినాను. పిల్లలనిన నాకు
మిక్కిలి మక్కువ. కొందరు చెరువు కట్టపై 'అర్ధరాత్రి వ్యాహ్యాళికి'
పోవుచున్నారు. ఒక ప్రేమికుడు మిక్కిలి ఇష్టముగా తన ప్రేయసికి మాంస ఖండములు
తినిపించుచున్నాడు. కొందరు గుంపుగా కోలాహలము చేయుచున్నారు. ఒక పక్క నుంచి,
ఒకడు ఆ ప్రదేశమంతయు శుభ్రపరచుచు --- 'ఇక మింగినది చాలు- మీ గృహములకు పోవుడు'
అన్న భావనతో చూచుచున్నాడు. ఇద్దరు యువతులు తమ అంగాంగ సౌష్టవము బయల్పడునట్లు,
పలు తెరంగుల చిత్ర పటములు 'తిరుగుబోతు'(మొబైల్) నందు తీసుకోనుచున్నారు.
వారిరువురూ అట్లు తినుచూ, తాగుచూ అర్ధరాత్రి అరమరికలు లేక తిరుగుచుండగా, మాకు
గాంధి గారి వాక్యములు జ్ఞప్తికి వచ్చినవి. 'ఆడది అర్ధరాత్రి ఒంటరిగా తిరిగిన
స్వరాజ్యము వచ్చినట్లు...' అని వారు నుడివినారు. వారికీ నాడు చెప్పవలె--
తాతగారు, స్వరాజ్యము వచ్చేసినది, మీరుకూడా, ఈగ ఆత్మను ఆవహించి వచ్చి చూచి
పోవుడు. హమ్మో, మేము పలాయనము చిత్తగించవలె! గాంధి తాతగారికి ఆగ్రహము వచ్చిన
చేతి కర్రచే కొట్టగలరు. తాతగారు--- మీరన్న మాకును మిగుల ఇష్టము. ఇది నిక్కమని
గ్రహింపుడు...